کولیس ورنیه و انواع دیگر کولیس‌هایی که امروزه استفاده می‌شوند، قبلاً داستان طولانی را پشت سر گذاشته‌اند. برخی می‌گویند که کولیس در شرق و برخی می‌گویند که در غرب اختراع شده‌است. هر کدام از آن‌ها استدلال خاص خود را دارند. کولیس‌ها از سبک قدیم بدون مقیاس ورنیه شروع و حالا تبدیل به مقیاس ورنیه شده‌اند. حتی، آن‌ها به یک ابزار اندازه‌گیری دیجیتال تبدیل شده‌اند که می‌تواند خوانش‌ها را به صورت بی‌سیم منتقل کند.

اولین آثار کولیس به دوران یین چین باز می‌گردد که در آن از ابزار اندازه‌گیری کشویی استفاده می‌شد. این ابزار اندازه‌گیری از دو فک و ترازو کشویی تشکیل شده بود. به نام “نوگیسو” معروف بود. این ابزار در ابتدا از شاخ، استخوان یا ماموت ساخته می‌شد اما بعداً با شیشه، چوب یا آهن ساخته شد.

نوگیسو یک کلمه ژاپنی است اما اصل کلمه ژاپنی به نظر نمی‌رسد. Nogisu از کلمه دیگری به نام “Nonius” گرفته شده‌است که به معنای تقسیم مقیاس اصلی به مقیاس‌های کوچک‌تر است. کلمه Nonius ریشه آلمانی دارد و بیشتر کلمات ژاپنی از زبان آلمانی گرفته شده‌اند.

کلمه Nonius برگرفته از زبان پرتغالی به نام پدرو نونس شناخته می‌شود. Nunes اختراع مهمی انجام داد که سپس اختراع آن توسط دانشمندان دیگر اصلاح شد. او مقیاس Nunes را اختراع کرد که دقت شیب‌سنج‌های مورد استفاده منجمان و ستاره‌شناسان را بهبود بخشید. مقیاس Nunes از قوس‌هایی مساوی تشکیل شده بود.

نونیوس و ورنیه در آلمان مشابه بودند حتی اگر اختراع مقیاس ورنیه توسط ورنیه فرانسوی انجام شد. ترازو ورنیه به دلیل اختراع فوق العاده او به نام او نامگذاری شد. در سال‌های 1580-1637، ورنیه فرانسوی طرح ورنیه را ابداع کرد. بعدها، مرد فرانسوی طرح مقیاس ورنیه را به یک کولیس معمولی اضافه کرد.

در اوایل انقلاب صنعتی در بریتانیا، کولیس کشویی غلاف دار معرفی شد که شامل ترازو اصلی و یکی از فک‌ها متحرک بود و می‌توانست داخل غلافی که قسمت بیرونی کولیس را می‌پوشاند، بلغزد. این شکل ساده شده از کولیس ورنیه در بین مردم به نام نوگیسو شناخته می‌شد.

حدس‌های دیگری وجود دارد که گفته می‌شود کولیس ورنیه در ایالات متحده اختراع شده‌است. جی آر براون، مهندس مکانیک برجسته و بنیانگذار براون و شارپ، دستگاهی را که به طور ویژه برای رشد خطی خودکار طراحی شده بود را در سال 1850 اختراع کرد. اما پس از آن، از این دستگاه که برای درجه‌بندی خودکار خطی ساخته شده بود، برای ساخت کولیس ورنیه در سال 1851 استفاده شد.

در پایان جنگ جهانی دوم دو نوع اصلی کولیس وجود داشت: یک کولیس کشویی از نوع غلاف، که از ترازو اصلی و درجه‌بندی‌های ترازو اصلی تشکیل شده بود و یک کولیس درجه‌بندی شده با مقیاس ورنیه و تقسیمات عددی. کولیس کشویی که با تقسیمات ورنیه در سال 1840 در فرانسه استفاده شد.

از آنجایی که کولیس‌های کشویی با مقیاس درجه‌بندی ورنیه توانایی اندازه‌گیری بسیار دقیق را داشتند، در بسیاری از کارهای مربوط به مکانیکی استفاده می‌شدند. کولیس معمولی و کولیس کشویی ورنیه در دهه 1940 در موزه میتوتویو پیدا شدند.

هر دو نوع کولیس، اعم از کولیس ساده یا کولیس ورنیه، در کاتالوگ‌های یک شرکت معروف به نام براون و شارپ در سال‌های 1924-1985 شرح داده شده‌اند.

کولیس‌های کشویی با درجه‌بندی ورنیه از کولیس‌های ساده که تنها از یک مقیاس اصلی تشکیل شده بودند، مشتق شدند. کولیس‌های ساده رفته رفته اصلاح شدند و مقیاس ورنیه نیز به آن‌ها افزوده شد.

در آلمان در سال 1905 از کولیس‌های ساده با مقیاس اصلی استفاده شد. حداکثر مقدار مقیاس 80 میلی‌متر بود. بعدها، کشورهای مختلف شروع به ساخت کولیس‌های ساده کردند. شرکت براون و شارپ در سال 1924 و شرکت استاریت در سال 1927 کولیس ساده با بردهای مختلف تولید می‌کرد.

قدیمی‌ترین کولیس با مقیاس ورنیه در سال 1840 در فرانسه ساخته شد. تمام کولیس‌های ورنیه برای اولین بار در فرانسه ساخته شدند و این بدان معناست که فرانسه در ساخت کولیس پیشرفت زیادی داشته است. کولیس‌های ورنیه دارای درجه‌بندی متریک (میلی‌متری) در مقیاس اصلی و مقیاس ورنیه بودند. کولیس‌های مختلف ورنیه دارای دامنه‌های متفاوتی بودند و برای اهداف مختلفی استفاده می‌شدند.

اصلاح Nogisu منجر به توسعه کولیس مدرن ورنیه شده که امروزه از آن استفاده می‌کنیم. سپس، تاریخچه کولیس به دنیای مدرن ادامه یافت. امروزه، انواع دیگر کولیس‌ها مانند کولیس ساعتی و کولیس دیجیتال در بازار حضور دارند.