گیج برو نرو به ابزار آزمایشی اطلاق می‌شود که برای بررسی یک قطعه کار در برابر تلورانس‌های مجاز آن از طریق آزمایش برو/نرو استفاده می‌شود. نام آن از دو آزمایش گرفته شده‌است: آزمایش اول شامل این است که قطعه کار باید یک آزمایش را بگذراند (برو) و در دیگری رد شود (نرو).

.

به عنوان مثال، ISO 1502 یک استاندارد برای رزوه پیچ‌ها و آزمایش نهایی آن‌ها است. این استاندارد T را به عنوان [برو] برای قطر اصلی و Z را به عنوان [نرو] برای قطر گام تعیین می‌کند. گیج رزوه برو نرو دارای دو جزء رزوه‌ای است. به عنوان مثال، دو بخش ماده روی یک گیج وجود دارد تا یک قطعه کار رزوه‌دار نر مانند یک پیچ را آزمایش کنند. اگر قطر اصلی یک پیچ بیش از حد بزرگ باشد، به هیچ وجه در رزوه تست T قرار نمی‌گیرد (شکست). اگر قطر اصلی خیلی کوچک باشد، تناسب لازم را ندارد (شکست). در صورتی که رزوه خیلی عمیق باشد، به رزوه تست Z پیچ می‌شود (شکست). اگر اندازه مناسب باشد و فقط حدود سه چرخش را انجام دهد، تناسب آن درست است (قبول).

.

گیج رزوه برو نرو بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند کنترل کیفیت است که در صنعت توسط تولیدکنندگان مختلف استفاده می‌شود. اندازه یا اندازه‌گیری واقعی را به معنای متعارف برمی‌گرداند. یعنی رزوه تولیدی قابل قبول است (قطعه در محدوده تلورانس است و می‌تواند استفاده شود) یا غیرقابل قبول است (قطعه باید رد شود).

.